Ik heb afgelopen 8 jaar intensief aan mijn vroegkinderlijk trauma gewerkt. En ben al ruim 18 jaar bezig met bewustworden, gezonder leven en begrijpen wat ik nou eigenlijk meegemaakt heb in mijn eerste 18 jaar van mijn leven en hoe zich dat uitte in relaties, kind opvoeden, contact met buren, werk, opleidingen etc.
Iedereen doet het op zijn eigen manier en eigen tempo. Dit is mijn manier geweest en mogelijk haal je daar inspiratie uit:
1) Op zoek gaan naar wie je werkelijk bent, buiten tijd en ruimte. Wie ben je op zielsniveau? “Ik heb dingen waar ik mee zit, ik ben ze niet”. ” Ik ben in de wereld, niet van de wereld”. Dit geeft kracht om het aan te kunnen en zingeving, wat nodig is om depressieve gevoelens de baas te blijven. Te weten dat je ze hebt, niet bent. Hier start je de motor.
2) Wat heb ik fysiek nodig? Voeding, supplementen? Afspreken met jezelf: geen tabak, drugs, alcohol. Ik bezuinig niet op eten. Omdat gezonde voeding (liefst bio, wat de aarde ook niet uitput) het grootste medicijn is wat je je lichaam kan geven. De stress in jouw lichaam vreet je nl op. En holt je uit. Ik kon mij alleen staande houden door mijn lichaam te blijven voeden. En e-nummers, additieven, te vermijden en intoleranties etc te accepteren en ernaar te handelen.
3) Aardse zaken op orde brengen.
4) Trouwen met jezelf. Echt afspreken: ‘ik ben er voor mij’. Het niet zoeken buiten je. Geen foute relaties, geen foute therapieën, geen opnames die niet helpen. “Ik red mezelf”. De volledige regie pakken van je trauma en wat er bij jou ligt aan ballast. 100% verantwoordelijkheid nemen. Dit is van jou en van niemand anders, ook niet van je ouders. Het ligt nu bij jou en jij moet er wat mee. Omdat jij er ook wat mee kan.
5) In het hier en nu zijn en helpende rituelen verzinnen om zelfredzaam te blijven. (je hebt lage energie, omdat het continu weglekt naar je trauma en het alert zijn). Je moet blijven zorgen voor jezelf anders wordt je afhankelijk v instellingen en dit is alles waar je uit weg dient te blijven. (Zij bieden geen hulp bij vroegkinderlijk complex trauma, pas op daar! Het protocol is pillen erin en dan raak je je bewustzijn kwijt met de ongeziene wereld met alle gevolgen v dien, je kunt jezelf aan jouw stuur verliezen daar, en dan ben je hun speelbal/labrat whatever. Er wordt heel veel geld verdiend daar aan jou, ze willen je niet zomaar meer kwijt, plus je raakt vaak verslaafd aan de medicijnen en komt daar niet zomaar vanaf).
6) Ik ben de grote van nu en al het kleine past in mij. Ik ben de ‘Moeder’, van al mijn innerlijke delen en ik zorg dagelijks dat ik de liefdevolle ouder ben voor dat wat in mij leeft. Die rol van liefdevolle ouder belichamen, groeien, ontwikkelen. Je eigen veilige hechtingsfiguur zijn. En heel vaak sorry zeggen, voor wanneer je dat nog niet kon/kan. Intenties zetten en ermee bezig blijven. En durven aannemen dat je groot en krachtig bent, anders had je dit niet gekregen.
7) Weten dat je grenzen mag hebben, grenzen herstellen en grenzen leren voelen en dan ze ook mogen uiten en leren uiten en op je strepen blijven staan. Heel moeilijk bij fysiek geweld/seksueel geweld in de vroege jeugd. Ook als je niet gewenst/welkom was is dit heel erg moeilijk.
8) Heel duidelijk leren zien wat normaal is en wat niet normaal is. Terugkijken op je jeugd en wat je normaal hebt moeten vinden, wat niet normaal was. Je onderscheidingsvermogen trainen: Dit gedrag tolereer ik niet. Dit is niet oké. Grenzen aangeven aan de buitenwereld. En zien welk patroon je herhaalt, zodat je elke keer steeds eerder kan ingrijpen.
9) Lezen (of anderszins) over de dingen waar jij je in kan vinden. Verhalen van anderen. Uitleg over hoe het in je lichaam werkt. Wat natuurlijke reacties zijn. Wat normaal is allemaal. Wat erbij hoort. Waar je last van hebt. Taal eraan kunnen geven. En compassie hebben voor jezelf. Jij hebt dit allemaal moeten doorstaan, zonder dat er iemand voor jou er was toen je afhankelijk en klein was.
10) Expressie geven aan wat er in je leeft. Alles is gevalideerd wat je voelt en mag er helemaal zijn. Wees de eerste waar jij er wel mag zijn. Totaal. En dan kun je eventueel aan therapie gaan beginnen om dingen terug te geven aan voorouders, verstrikkingen los te maken, jezelf los te weken v oude loyaliteiten, van patronen en overtuigingen en dan jouw plekje vol op te eisen en met jouw licht te belichamen. Dan begint het pas echt.. want hoe doe je dat.. als je nooit het goede voorbeeld hebt gehad. Hoe ben je jezelf? Zonder trauma en zonder aanpassen? Dat vraagt dan het meeste…want daarin wijk jij af vh gemiddelde en het standaard plaatje. En durf je dat? Ben je trouw aan je geweten die je op zielsniveau hebt aan het grotere plan?
En dan weet je ondertussen al steeds meer wie je wel bent. Degene die het pad gaat is wie je bent. En hoe je dat doet, is typisch jij. Ontdek jezelf en doe het op jouw manier. Dat is de enige juiste manier. Het gaat om de weg, niet om het einddoel. Met trauma valt prima te leven, alleen kent het leven wat meer drama en is het allemaal wat hortender en stotender en gaan de dingen niet vanzelf. Ook dat is leven. Ook dat brengt heel veel. Dus omarm het en houd het vast, heb het lief en als je die laag v liefde bereikt hebt die jouw trauma van jou vraagt, dan smelt het in je armen.
En mag je trots zijn op jouw weg.. die jij bewandeld hebt om zoveel en zo breed en zo diep alles te ervaren, beleven en voelen en kun je je met recht een rijk mens noemen. Die krachtig én liefdevol is. En dat is precies wat de wereld nodig heeft: hele krachtige individuen. Die in lijn leven met het hoogste, hun ziel en die liefde naar aarde brengen. Je krijgt er heel veel voor terug als je veel hebt meegemaakt in je vroege jeugd. En kunt heel veel uitdelen. Jij bent het die de wereld een stukje mooier maakt. Bij alle pogingen die je doet om jezelf te genezen. Die pogingen tellen. Die moeite doet ertoe. En die inspanning wordt uiteindelijk beloond. En die inspanning wordt gezien door de andere zijde. Zij zien jou. En steunen je onvoorwaardelijk. Ook als mensen hier je niet begrijpen/zien in alles wat jij dagelijks doet om je situatie te verbeteren. Je mag lief zijn voor jezelf en een diepe buiging maken dat je hier op aarde bent en dit allemaal ondergaat/aangaat/doet/leeft. En er het beste van maakt. Je verricht een hele grote daad. Door jouw werk, wordt het hier lichter, anders, komen er nieuwe mogelijkheden etc. Door jouw werk. Dat is de weg uit het donker naar het licht. Uit de zwaarte naar een liefdevollere samenleving. Het begint allemaal in ons, met onszelf. En iedereen kan het. Jij ook.