geschreven 15 dec. 2023.
Wat er ook gebeurt is of waarvoor iemand ook komt bij mij, het is mijn hoogste doel om iemand weer thuis te brengen bij zichzelf.
Ieder mens heeft een eigen innerlijke ruimte. De plek waar iemands gevoelens, innerlijke beelden, ervaringen, overtuigingen, opdrachten en verantwoordelijkheden zijn opgeslagen.
Dit maakt deze persoon tot deze persoon.
Er liggen hier eigen dingen, dingen uit vorige levens, alsook dingen van generaties voor ons en van onze opvoeding. Ook ons huidige leven en de bijbehorende gemaakte keuzes en ervaringen liggen hier opgeslagen.
Soms is het op die plek heel onveilig. Ligt er iets wat niet van ons is, wat komt van voorouders die iets onverwerkts hebben achtergelaten en doorgegeven, en wat bij deze persoon is beland.
Zwaarte, moeheid, hang naar de dood, onverklaarbare depressieve gevoelens, verdriet wat onbegrijpelijk veel is. Het kan allemaal in iemands innerlijke ruimte zijn beland door voorouders. Erfelijk doorgegeven ‘verborgen verhalen’ uit het systeem v herkomst.
Het kan ook zijn dat er tijdens het leven traumatische ervaringen zijn geweest, waardoor iemand zijn innerlijke ruimte heeft verlaten. Of waarbij een deel (traumadeel) de innerlijke ruimte heeft verlaten. Je mist dan jezelf of iets van jezelf.
Ook herhalende situaties van onveiligheid kunnen verwijdering van de innerlijke ruimte tot gevolg hebben. Stel een kind moet veel verantwoordelijkheid dragen voor een zieke/verslaafde ouder, dan is zo’n kind verder van zichzelf vandaan. De eigen belevingswereld is dan opzij gezet voor het welzijn van een ander.
Ook bij emotionele verwaarlozing door een work-a-holic ouder of een vader die niet bekwaam is om op een gezonde manier grenzen aan te geven en in plaats daarvan fysiek geweld liet zien maken dat een kind zich minder veilig voelt bij zichzelf en zichzelf daardoor verlaat.
Dit heeft gevolgen voor het welzijn van iemand en zijn psychische toestand.
Dissociatieschaal:
0 _________________________)_______________)________________________)_____________100
30 50 80
Je ziet hier een dissociatie schaal.
Wanneer iemand bij zichzelf is. In de voel-modus dan is iemand bij de 0 op de schaal.
Wanneer iemand geconcentreerd aan het werk is, in de doen- en denkmodus. Dan is iemand op de schaal tussen 0-30.
Wanneer iemand ‘druk’ is en gestresst, dan is iemand op de schaal tussen 30-50. Dit is tijdelijk oké, maar niet langdurig. Langdurig: concentratie problemen, fouten maken, uitval, heftigere emoties etc.
Wanneer iemand op de schaal boven de 55 zich bevind, dan is er sprake van een persoonlijkheidsstoornis, zoals dat vaak benoemd wordt in het reguliere circuit.
Ik weet dat het vaak dus met 1 van bovenstaande problemen te maken heeft. Ofwel eigen trauma ofwel meergenerationeel trauma of een combinatie van factoren.
Iemand met psychoses of drugsverslaving bevind zich al vaak bij 80-100 en is de realiteit van zijn eigen ik kwijt.
Iemand thuisbrengen bij zichzelf is dus soms een heel karwij. Want wat is daar, wat onaangenaam en onveilig is of was? Vaak herinneren we ons dat niet/amper of het is doorgegeven en weten we niet waarom we ons zo voelen/gedragen.
Opstellingen laten dit zien.
Het is altijd belangrijk dat de ervaringen van iemand ertoe doen. Niet wat normaal is of wat hoort, maar hoe specifiek die ene persoon zich ertoe verhoudt. Wat hij/zij voelt/denkt/wil/beleeft etc.
Onbevooroordeeld luisteren en meetrillen op de gevoelens die er zijn werkt helend en bevestigend. En zo mag het zijn. Iemand mag precies voelen wat hij/zij voelt en dat is terecht en heeft bestaansrecht.
Met het mogen voelen wat iemand zelf voelt.. hoe raar dat ook klinkt of lelijk of onmogelijk of onwenselijk of fout… als het er mag zijn, kan iemand weer terug thuis komen. En wordt duidelijk wat daar op die plek is of was.
Grenzen worden weer hersteld. En iemand kan weer veilig zijn. Juist het bevestigen en luisteren naar wat er te voelen is, werkt helend. Soms zijn er geen woorden, alleen maar sensaties in het lichaam. Als ze er mogen zijn, volledig, dan kan het stromen en helen. Juist het samen zijn hierin is nodig, zodat iemand bevestigd wordt in zijn unieke bestaan. Iemand wordt gehoord en gezien door een medemens. Een ander dan toen, die nu anders reageert als toen. Waardoor het weer goed en normaal is om gewoon jezelf te zijn met wat jij ervaart.
Zo breng ik mensen dichter bij zichzelf.
En ook maken we meergenerationeel trauma, onverwerkte emoties van onze voorouders, helder en kunnen we ze teruggeven aan wie ze horen. Ik voel die mee. Zodat ook zij zich gezien en gehoord voelen.
Bij mij dus geen hokjes en diagnoses, maar uniek contact naar jou, wie jij bent, en wat jij te vertellen hebt. Of je voorouders door jou heen. Je bent helemaal gezond, altijd al geweest en zult dat altijd zijn. Er bestaat geen stoornis in mijn ogen, enkel een lijst van symptomen die aangeven waar jij diep van binnen mee zit en mee worstelt en hoe moeilijk je het daarmee hebt.
Dissociatie in grotere mate of veelvuldig ver dissocieren is een teken dat er iets op jouw plek is wat niet fijn is. Heb je de moed om daar samen naar te kijken? Boek dan een sessie met mij. Ik help je graag dichter bij jezelf thuis te komen.